voor 2 tot 6 spelers vanaf 8 jaar. Speelduur circa 20-40 minuten.
Uitgevers
Kosmos
Spelmateriaal
- 90 emmers in 5 kleuren,
- 110 kaarten in 5 kleuren,
- spelregelboekje.
- Het spel komt uit de serie Spiele für Viele en de doos is dus 29×14½x7 cm.
Doel van het spel
Elke speler krijgt 15 emmers, 3 van elke kleur. Deze moeten als een piramide opgestapeld worden. De speelkaarten stellen dieren voor die op de stapels emmers afrennen. Lukt het je niet om de dieren af te wenden, dan lopen ze een emmer omver, inclusief alle daarop rustende emmers. De speler die na het volledig instorten van andermans piramide nog de meeste emmers overeind heeft staan wint het spel.
Voorbereiding
Elke speler krijgt 3 emmers van elke kleur. Tevens krijgt elke speler 12 willekeurige kaarten, de overige kaarten vormen de trekstapel. De spelers kunnen nu bepalen van welke kleur zij veel punten en/of veel kaarten in de hand houden. De wilde dieren worden op een speler afgestuurd door het spelen van kaarten. De kaarten hebben een kleur en een getalswaarde van 1 tot 8. Je kunt een dier alleen afwenden door kaarten in dezelfde kleur open te leggen, maar met een hogere waarde. Op basis hiervan bepaal je de opstelling van je piramide. Heb je bijvoorbeeld weinig punten in rood dan is het gevaarlijk om deze kleur onderin je piramide te plaatsen.
Het spelverloop
De startspeler kiest een dier uit zijn handkaarten waarvan hij kaarten op tafel gaat leggen. Hij stuurt zogezegd dat dier op de piramide van zijn linker buurman af. Hij legt 1-3 kaarten van dat dier open voor zich op tafel en zegt daarbij de totale waarde. Daarna neemt hij 1 kaart van de trekstapel, ook al heeft hij meer kaarten gespeeld. Daarna is de linker buurman aan de beurt. Deze moet met 1-3 kaarten van hetzelfde dier, de huidige getalswaarde overtreffen. Speelt de startspeler bijvoorbeeld een totaalwaarde van 7 uit, dan moet de speler 8 of meer neerleggen. Lukt het om de waarde te overtreffen, dan neemt de speler een kaart van de stapel en dan is zijn linker buurman aan de beurt. Dit gaat net zolang door totdat een speler de waarde van de kaarten niet kan of wil overtreffen. Komt een speler binnen 1 ronde voor de tweede keer aan de beurt, dan mag hij de waarde van zijn nieuwe kaarten optellen bij de reeds liggende kaarten.
Als een speler niet voldoende kaarten in zijn hand heeft om het dier weg te jagen dan loopr hij schade op aan zijn emmers. Elk dier werpt emmers in 1 bepaalde kleur omver. De stier mikt op rode emmers, een varken op groene, een schaap op blauwe, een paard op grijze, en een haan op gele emmers. De speler moet dus een emmer uit zijn piramide verwijderen in de kleur behorend bij het dier. Als hier andere emmers bovenop staan, dan moeten deze eveneens verwijderd worden. Als de betreffende emmer een emmer uit de onderste rij is, dan kan het zijn dat de piramide in tweeën gesplitst wordt. In dat geval mag slechts 1 helft van de piramide blijven staan. Komt de kleur van het dier niet meer voor in de piramide van de speler, dan mag hij een emmer naar keuze weghalen.
Einde van het spel
Als het spel met 3 of 4 spelers gespeeld wordt eindigt het spel zodra 1 van de spelers zijn hele piramide kwijt is. Bij 5 of 6 spelers gebeurt dit als 2 spelers hun piramides kwijt zijn. De speler die aan het einde nog de meeste emmers in zijn piramide heeft staan wint het spel.
Oordeel
Stefan Dorra heeft met Alles im Eimer een zeer vermakelijk spel voor tussendoor gemaakt. Hoewel je natuurlijk redelijk van het geluk van je handkaarten afhankelijk bent is er toch wel wat tactiek in toe te passen. De meest directe invloed heb je op je linker buurman, maar met een beetje nadenken lukt het je ook wel om andere spelers te raken. Enerzijds is het doel om zo snel mogelijk andere spelers helemaal uit te schakelen, maar als je zelf bovenaan wilt eindigen zul je af en toe verder moeten kijken dan alleen je buurman. De speelduur is kort en daarmee heb je de neiging om het spel een paar keer achter elkaar te spelen. Jammer is wel dat de kleuren in pasteltinten zijn gemaakt, wat zeker bij lamplicht erg hinderlijk is. De regels geven al aan dat het leuk kan zijn om dan te kijken wie uit een aantal potjes gemiddeld de hoogste score haalt.
De opstelling van je piramide doe je vooral op basis van je startkaarten. Toch moet tijdens het spel blijken welke kaarten je verder nog krijgt. Als je een kleur helemaal niet hebt moet je oppassen dat niet bekend te maken aan je medespelers, want dan wordt je wel erg kwetsbaar. Het kan dan ook verstandig zijn om soms je verlies te nemen als dat slechts 1 emmer kost, zodat je je handkaarten spaart. Aangezien je elke beurt maar 1 kaart terugkrijgt moet je voorzichtig zijn met het spelen van 2 kaarten of meer. Wat mij betreft is het een zeer geslaagd spel ter afwisseling van de grote tactische spellen. Het duurt niet te lang en het heeft een leuk pest-gehalte.
Het spel is dusdanig simpel van opzet, dat je weinig verschillende dingen hebt waar je het over kan hebben. De charme van het spel zit ook in die simpelheid. Het speelt snel en makkelijk en toch kun je elkaar lekker pesten. Als tussendoortje is Alles im Eimer zeker geslaagd. Enig minpuntje wat ik kan noemen is dat het kleurgebruik wat sprekender had gemogen.
Pluspunten
- simpel en snel
- zeer vermakelijk
- nodigt uit tot herhaling
- hoge pestfactor
Minpunten
- pasteltinten moeilijk te onderscheiden
- grote geluksfactor
